 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Іду. Лагчынка перасохлая
Ледзь папярхнулася расой.
Ці прымеш госьця,
Верасовачка –
Дачка вясёлых верасоў?
Тут, помніш,
Нам ва ўсім паверыўшы,
Жылі суседзямі лясы.
Цьвілі у бацькі вочы верасам
Ад слова ранішняга – «сын».
Прыйшла пад хату грушка дзікая,
Ледзь я свой год другі сустрэў.
А ходзікі на сьценцы цікалі,
I падалі дажджы са стрэх.
Тут, як у казцы, ў лядах восеньню
Карову пасьвіў кот Мірон,
Лісіца пеўня з дому зносіла
I вечар глух ад камароў.
Мяне купалі у ліповачках,
У бацькаў торкалі рукаў.
Калыску маладзік да поўначы
На вострых рожках калыхаў.
Ноч, як малога, хутар хутала
Аўчынай жнівеньскай імжы.
...А сёньня грушына бяз хутара
Стаіць бабылкай на мяжы.
А сёньня зацьвіла ігрушына
За трыццаць год упершыню...
Чым гэта вока запарушана?
Хто там парушыў цішыню?..
Схіляю галаву з пашанаю,
Адсюль нясу ў трывожны шлях
На кожнай далані па жаўранку
I па хмурынцы
на плячах...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
